1 marca obchodzimy Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”. To hołd dla tych, którzy po zakończeniu II wojny światowej nie zgodzili się na to, by Polską rządziła władza komunistyczna z nadania Moskwy i zdecydowali się na podjęcie nierównej walki o suwerenność oraz niepodległość Ojczyzny, płacąc za swoje przekonania najwyższą cenę.
3 lutego 2011 roku Sejm uchwalił ustawę o ustanowieniu dnia 1 marca Narodowym Dniem Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”. Uzasadnienie dołączone do projektu ustawy głosiło, że ustanowienie święta „jest wyrazem hołdu dla żołnierzy drugiej konspiracji za świadectwo męstwa, niezłomnej postawy patriotycznej i przywiązania do tradycji patriotycznych, za krew przelaną w obronie Ojczyzny (...)”.
To właśnie 1 marca 1951 r. w mokotowskim więzieniu komuniści wykonali wyrok śmierci na 7 członkach IV Zarządu Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość, stanowiących kierownictwo ostatniej ogólnopolskiej konspiracji kontynuującej dzieło Armii Krajowej: Łukaszu Cieplińskim, Mieczysławie Kawalcu, Józefie Batorym, Adamie Lazarowiczu, Franciszku Błażeju, Karolu Chmielu i Józefie Rzepce.
Po wielu latach zakłamania „Wyklęci” żyją w naszej pamięci i są dla młodego pokolenia Polaków wzorem patriotyzmu.
Tekst: Agnieszka Jaguszewska/ Wydział Rozwoju, Informacji i Promocji Starostwa Powiatowego w Policach
Foto: T. Kuczyński, grafik.tworze.com
